علم قرائتقرائت، همان تلاوت و خواندن قرآن کریم است، يعني هرگاه تلاوت قرآن به گونه‌اي باشد كه از نصّ وحي الهي حكايت كند و برحسبِ اجتهادِ يكي از قرّاء معروف ـ‌برپايه و اصول مضبوطي كه در علم قرائت شرط شده است‌ـ استوار باشد، قرائت قرآن تحقّق يافته است [۱]
محمد هادي معرفت، علوم قرآني، ص ۱۸۲.
.امام صادق(ع) مي‌فرمايد: «قرآن يكي بيش نيست و اختلاف بر سر قرائت آن، از جانب راويان (قاريان) صورت گرفته است» . قرآن داراي نصّ واحدي است و اختلاف ميان قرّاء بر سرِ بدست آوردن و رسيدن به آن نصّ واحد است و عوامل اختلاف چند چيز است: ۱ـ اختلاف مصاحف اوّليه، چه پيش از اقدام به يكسان كردن مصاحف در زمان عثمان و چه پس از آن. ۲ـ نارسايي خط و نوشته‌هاي قرآن كه از هرگونه علايم مشخصه و حتّي از نقطه، عاري بوده است. ۳ـ ابتدايي بودن خط، نزد عرب آن روز [۳]
محمد هادي معرفت، علوم قرآني، ص ۱۸۲ـ ۱۸۳.
.۱ - پانویس
۲ - منبعسایت اندیشه قم. |